به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از لیت‌هاب، بی‌شک نویسندگی به اندازه کار در معدن سخت نیست، اما زندگی اغلب نویسندگان چندان پویا نیست و بیشتر وقت خود را پشت میز و در حال نوشتن سپری می‌کنند. بسیاری از نویسندگان در طول تاریخ به دلیل نوشتن زیاد دچار مشکل و بیماری
شده‌اند.
جوروج اورول، نویسنده آثار معروفی چون «قلعه حیوانات» و «۱۹۸۴» از کودکی دارای مشکلاتی سلامتی بود، اما ساعات کاری مداوم او برای نوشتن کتاب «درود بر کاتولونیا» و نگارش و ویرایش رمان «۱۹۸۴» سلامتی او را بیشتر از پیش به خطر انداخت.
جان راس، در کتاب «وضعیت پزشکی نویسندگان بزرگ» نقل‌قولی از یکی از مقاله‌های اورول می‌آورد که نوشته: «نوشتن، کار وحشتناک و کشمکشی خسته‌کننده است و شباهت زیادی به تحمل بیماری سخت دارد.» او در طول نگارش این دو اثر هر روز وخامت حالش بدتر می‌شد. راس می‌نویسد: «او خون بالا می‌آورد، تب داشت و شب‌ها در خواب عرق می‌کرد. ۱۲ کیلو از وزن خود را از دست داده بود و دو ماه آخر نگارش کتاب را نیز در بستر بود.» در نهایت بیماری سل در او شدت گرفت و در نهایت او را به کام مرگ کشاند.
اونوره دو بالزاک، نویسنده و نمایشنامه‌نویس معروف فرانسوی به قهوه اعتیاد داشت زیرا سبب می‌شد
بیدار بماند و داستان‌هایش را بنویسد. علاوه بر این، بالزاک معتقد بود قهوه موجب فوران خلاقیت ادبی وی می‌شود. خوردن قهوه سرد و با شکم خالی در نهایت سلامتی او را به خطر انداخت. خود بالزاک مقاله‌ای تحت عنوان «لذات و دردهای قهوه» نیز نوشت و اعلام کرد روش خود را برای نوشتن داستان به همه پیشنهاد نمی‌کند و یک بار به دوست لاغراندامش چنین پیشنهادی کرد و اصلا پایان خوشی برایش رقم نخورد. البته خوردن بیش از حد قهوه برای خالق «کمدی انسانی» نیز پایان خوشی نداشت و او بر اثر مسمویت کافئینی در سن ۵۱ سالگی از دنیا رفت.
فرانتس کافکا دیگر نویسنده‌ای است که به دلیل کار نویسندگی دچار آسیب شد. البته اگر او
را خوب بشناسید و آثارش را خوانده باشید از این موضوع شگفت‌زده نخواهید شد. زادی اسمیت، نویسنده انگلیسی درباره او در نیویورک‌تایمز نوشت: «کافکا ۱۲ ساعت از روز را بیرون از خانه کار می‌کرد و وقت زیادی برای نوشتن نداشت. ساعت ۱۱ شب شروع به نوشتن می‌کرد و بسته به توانش در آن شب تا سه و حتی گاهی شش صبح کار می‌کرد و فقط یک تا دو ساعت وقت استراحت داشت. وظایف روزانه‌اش او را تا آستانه فروپاشی برد.»
این شرایط شاید نقش مهمی در ایجاد بیماری سل در نویسنده کتاب «مسخ» و «محاکمه» ایفا کرد، بنابراین اصلاً دروغ نیست اگر بگوییم کارش او را کُشت. کمی بعد گلویش دچار مشکل شد و خوردن غذا برای او سخت و تا حدی غیرممکن شده بود. او در روزهای آخر عمرش داستان کوتاه «هنرمند گرسنه» را نوشت و به نظر می‌رسد خود وی به دلیل عدم توانایی جسمی برای غذا خوردن و بر اثر گرسنگی جان خود را از دست داده است.
به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از لیت‌هاب، بی‌شک نویسندگی به اندازه کار در معدن سخت نیست، اما زندگی اغلب نویسندگان چندان پویا نیست و بیشتر وقت خود را پشت میز و در حال نوشتن سپری می‌کنند. بسیاری از نویسندگان در طول تاریخ به دلیل نوشتن زیاد دچار مشکل و بیماری
شده‌اند.
جوروج اورول، نویسنده آثار معروفی چون «قلعه حیوانات» و «۱۹۸۴» از کودکی دارای مشکلاتی سلامتی بود، اما ساعات کاری مداوم او برای نوشتن کتاب «درود بر کاتولونیا» و نگارش و ویرایش رمان «۱۹۸۴» سلامتی او را بیشتر از پیش به خطر انداخت.
جان راس، در کتاب «وضعیت پزشکی نویسندگان بزرگ» نقل‌قولی از یکی از مقاله‌های اورول می‌آورد که نوشته: «نوشتن، کار وحشتناک و کشمکشی خسته‌کننده است و شباهت زیادی به تحمل بیماری سخت دارد.» او در طول نگارش این دو اثر هر روز وخامت حالش بدتر می‌شد. راس می‌نویسد: «او خون بالا می‌آورد، تب داشت و شب‌ها در خواب عرق می‌کرد. ۱۲ کیلو از وزن خود را از دست داده بود و دو ماه آخر نگارش کتاب را نیز در بستر بود.» در نهایت بیماری سل در او شدت گرفت و در نهایت او را به کام مرگ کشاند.
اونوره دو بالزاک، نویسنده و نمایشنامه‌نویس معروف فرانسوی به قهوه اعتیاد داشت زیرا سبب می‌شد
بیدار بماند و داستان‌هایش را بنویسد. علاوه بر این، بالزاک معتقد بود قهوه موجب فوران خلاقیت ادبی وی می‌شود. خوردن قهوه سرد و با شکم خالی در نهایت سلامتی او را به خطر انداخت. خود بالزاک مقاله‌ای تحت عنوان «لذات و دردهای قهوه» نیز نوشت و اعلام کرد روش خود را برای نوشتن داستان به همه پیشنهاد نمی‌کند و یک بار به دوست لاغراندامش چنین پیشنهادی کرد و اصلا پایان خوشی برایش رقم نخورد. البته خوردن بیش از حد قهوه برای خالق «کمدی انسانی» نیز پایان خوشی نداشت و او بر اثر مسمویت کافئینی در سن ۵۱ سالگی از دنیا رفت.
فرانتس کافکا دیگر نویسنده‌ای است که به دلیل کار نویسندگی دچار آسیب شد. البته اگر او
را خوب بشناسید و آثارش را خوانده باشید از این موضوع شگفت‌زده نخواهید شد. زادی اسمیت، نویسنده انگلیسی درباره او در نیویورک‌تایمز نوشت: «کافکا ۱۲ ساعت از روز را بیرون از خانه کار می‌کرد و وقت زیادی برای نوشتن نداشت. ساعت ۱۱ شب شروع به نوشتن می‌کرد و بسته به توانش در آن شب تا سه و حتی گاهی شش صبح کار می‌کرد و فقط یک تا دو ساعت وقت استراحت داشت. وظایف روزانه‌اش او را تا آستانه فروپاشی برد.»
این شرایط شاید نقش مهمی در ایجاد بیماری سل در نویسنده کتاب «مسخ» و «محاکمه» ایفا کرد، بنابراین اصلاً دروغ نیست اگر بگوییم کارش او را کُشت. کمی بعد گلویش دچار مشکل شد و خوردن غذا برای او سخت و تا حدی غیرممکن شده بود. او در روزهای آخر عمرش داستان کوتاه «هنرمند گرسنه» را نوشت و به نظر می‌رسد خود وی به دلیل عدم توانایی جسمی برای غذا خوردن و بر اثر گرسنگی جان خود را از دست داده است.
Photographer ©2024 چاپ کتاب . تبدیل پایان نامه به کتاب